به بهانه اخرین روز نمایشگاه Ai Wei Wei در زندان الکاتراز
این نمایشگاه که توسط یکی از هنرمندان و فعالان حقوق بشری و همچنین زندانی سیاسی سابق اهل چین بنام Ai Wei Wei و یارانش از 27 سپتامبر 2014 در محل زندان الکاتراز در جزیره الکاتراز در شمال شرق شهر سانفرانسیسکو بر قرار شده بود امروز (26 آوریل) به پایان رسید . این نمایشگاه روزانه توجه هزاران توریستی را که از شهرهای مختلف جهان و امریکا برای دیدن زندان الکاتراز به سانفرانسیسکو سفر می کردند را بخود جلب می کرد.
نمایشگاه از قسمت های مختلفی تشکیل شده بود که عمده ترین ان ،قسمت تصاویر زندانیان سیاسی در کشور های مختلف جهان از جمله ایران بود، تصاویر با پلاستیکهای(پازل) کوچک با مهارت خاصی در ابعادی حدود 1 متر در 1 متر و یا 2متر در 2 متر بر روی زمین در سالن بسیار بزرگی قرار داده شده بودند. بعد از چین (38 نفر) بیشترین عکس زندانیان را زندانیان سیاسی ایران (26 نفر به عنوان نمونه مشتی از خروار) تشکیل میدادند.
" زندان آلکاتراز"
آلکاتراز در سال ۱۸۵۰ به عنوان تاسیسات نظامی بنا شد و پس از آن تا سال ۱۹۳۳ بعنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه‌ای - از جمله آل کاپون، فرانکلین استرود( پرنده باز آلکاتراز )و آلوین کارپیس که با سابقه‌ترین زندانی آلکاتراز به شمار می‌رفت - بود. این زندانیان جهت تنبیه و آموزش رعایت قوانین زندان به این نقطه تبعید می شدند .آلکاتراز که با گنجایش ماکزیمم 336 نفر، در سلولهای 5*9 فوت در سه سالن(ا،ب و سی) با سینک دستشویی وتوالت در سلول، در طول حیات خود 1545 زندانی را در سالهای مختلف در خود جای داده بود (ماکزیمم زندانیان نگهداری شده در طی این مدت در زمان، 302 نفر بوده) در سال 1963 به دستور رابرت اف کندی به دلیل هزینه زیاد ان تعطیل و به موزه تبدیل شد. در این جزیره که به فاصله حدود 10-15 دقیقه ای با قایق از شهر سانفرانسیسکو قرار دارد علاوه بر زندانیان، زندانبانان و خانواده انها هم زندگی مئ کردند ، این زندان دارای منظره بسیار زیبایی از خارج وداخل می باشد که زندانیان می توانستند از مناظر ان بهره مندشوند. الکاتراز شامل تاسیساتی مانند سالن بزرگ ورزشی ، زمین فوتبال، رختشویخانه، بیمارستان،کتابخانه و امکاناتی مانند موزیک ونقاشی بوده ، زندانیان(جنایتکاران تبعیدی!) در داخل سلول هامی توانستند از رادیوگوشی ( امکانات سالها ی 1934-1963)ادوات موسیقی، نقاشی ، کار دستی ، کتاب و .. بهرمند باشند.در تمام29 سال عمر این زندان هیچ زندانی در این زندان اعدام نشده که این موضوع برخلاف زندانهای ایران که زندانیان هر روز وگاه هر ساعت شاهد اعدام ویا شکنجه دوستان و همبندان خود هستند در خور توجه می باشند. و ضعیت محیطی و اسایشی،امکانات،نحوه رفتار وبرخورد با زندانیان، (طبق اظهارات زندانیان سابق و زندانبانان انها) دراین تبعید گاه جنایتکاران! بدون شک قابل مقایسه با نحوه برخورد بازندانیان سیاسی درزندانهای سیاسی اوین ، گوهردشت ، عادل اباد شیراز، وکیل اباد مشهد، زاهدان، بندر عباس ،کردستانو...بخصوص در سالهای دهه 60 نبوده و اینجانب که تجربه بعضی از این زندانها را داشته ام شاهد خوبی بر این ادعا میباشم.در این زندان تنها از زندانی انتظار رعایت قوانین زندان را داشته اند در صورتی که در زندانهای ایران زندانی از زندانبان توقع رعایت ضوابط و قوانین زندان همین رژیم ارتجاعی را عمدتاداشته و دارند !! و نه در ان خبری از" قپانی "و "اویزان کردن زندانی از سقف "و سوزاندن بدن و اویزان کردن وزنه به نقاط حساس بدن بوده و نه خبری از "قبر و قیامت" و خانه های مسکونی و حسینیه! و تخت شفا!و اتاق فوتبال! و قتل های دسته جمعی و ....و ای کاش زندانیان سیاسی و یا اجتماعی ما هم میتوانستند لااقل در یک چنین محیطی بسربرند!و فراموش نشود که شرایط زندان الکاتراز هم مربوط به80 -50سال پیش بوده است!
.کل تعداد جانباختگان این زندان در 29 سال شامل 8 نفر در اثر درگیری با زندانیان دیگر،5 نفر خودکشی 15 نفر در اثر مرگ طبیعی و6نفر که در هنگام فرار مورد اصابت گلوله قرار گرفته اند بوده است. این زندان الان بصورت موزه هرروزه شاهد بازدید حدود 5000 توریست میباشد که در طول سال چیزی حدود یک و نیم ملیون دیدارکننده دارد.
